Grupa prowadząca badania związane z realizacją I cz. Projektu

LIDER GRUPY
LIDER GRUPY

Prof. Piotr Paneth
Dyrektor ds. Naukowych

ScopusScopus

Orcid 0000-0002-3091-8387Orcid 0000-0002-3091-8387
Prof. Piotr Paneth ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej, tam też obronił doktorat i uzyskał habilitację. W roku 1996 uzyskał tytuł profesora. Odbył długoterminowe staże podoktorskie na Wydzile Chemii Uniwersytetu Wisconsin – Madison (2,5 roku) i Wydziale Biochemii Universytetu Nebraska – Lincoln (2,5 roku) w USA. Był profesorem wizytującym na University of Minnesota (USA), Uniwersytecie Emory (USA), Uniwersytecie w Uppsali (Szwecja), Uniwerstecie w Nantes (Francja) i Uniwersytecie w Kioto (Japonia). Był stypendystą Svenska Institutet (Szwecja) , Programu Fulbrighta (USA), francuskiego CNRS, oraz japońskiego programu JSPS. Pełnił funkcje dziekana Wydziału Chemicznego i prorektora ds. nauki Politechniki Łódzkiej. Jest członkiem rad naukowych Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN (wiceprzewodniczący) oraz Instytutu Zdrowia Matki Polki. Jest autorem ponad 170 publikacji i monografii. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół mechanizmów reakcji chemicznych i biochemicznych, a do ich badania wykorzystuje głównie efekty izotopowe oraz modelowanie molekularne.

ZAKRES PRAC BADAWCZYCH ZESPOŁU

W pierwszej części projektu zajęto się dwoma głównymi celami naukowymi. Pierwszy rozpoczął się od symulacji komputerowych mieszanin biopolimerów z aktywnymi składnikami farmaceutycznymi (API); np. celuloza, kwas hialuronowy (20%), tauryna (5%) mającymi na celu zaprojektowanie preparatów do techniki HTE. Przeprowadzono krótkie symulacje atomistyczne MD i przygotowano modele gruboziarniste do poddania długim obliczeniom metodą Monte Carlo Dynamic Lattice Liquid (DLL) na ARUZie. Zaskakująco niezwykłe wyniki skłaniają nas do zbadania interakcji między di-cukrami (glukoza, kwas hialuronowy, HCP, chitozan, heparyna) pod kątem energetyki ich kompleksowania i oddziaływań z białkami. W drugim celu zajęto się opracowaniem teoretycznych wskazówek dla ulepszania związków stosowanych w degradacji polimerów inspirowanej RNA. Obejmowały one badania mechanizmu degradacji polimerów z ugrupowaniem fosfoestrowym jako punkt zerwania – badano wpływ długości łańcucha bocznego na szybkość reakcji. Ponadto przeprowadzono przewidywania stosunku szybkości cyklizacja/odszczepianie dla różnych ugrupowań stosowanych jako punkt zerwania.